บทความ ตี้จื้อกุย

ห้องสมุด

                วันศุกร์ที่ 6 ก.ค. 25xx ที่มหาวิทยาลัยชื่อดัง มีกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง เป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัย ซึ่งประกอบไปด้วย ‘แจ๊ก’ หนุ่มเนี้ยบ สุดหล่อประจำกลุ่ม อันเป็นที่หมายปองทั้งสาวแท้และสาวเทียม ‘โต’ หนุ่มสุดเซอร์ หัวฟู สุดบ้าคู่หูคู่กัดกับ ‘หนุ่ม’ หนุ่มแว่นร่างท้วม คู่บ้ากับอิสระคุยกันและสาวน้อยเพียงคนเดียวในกลุ่ม ‘ผึ้ง’ สาวน้อยน่ารักสดใส ติงต๊องๆ น่ารักจนมีแฟนคลับทั้งชายและหญิงมากมาย ซึ่งทั้ง 4 คนกำลังคุยกันว่าคืนนี้จะไปเที่ยวที่ไหนกันดี หลังจากที่ต่างคนต่างเสนอกันหลายที่ ไม่ว่าจะเป็น  รัชดา,RCA,ข้าวสาร,อตก.  แต่ผลสรุปออกเป็นกลายเป็น ร้าน SuGoii ด้วยว่าติดใจการแสดงดนตรีสดของทางร้าน แต่สถานที่ ที่ทั้ง 4 คนใช้ปรึกษาประเด็นประจำวันนั้น คือ ห้องสมุดของมหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นที่ทราบกันดีว่า ห้องสมุดห้ามใช้เสียง กระทั่งป้ายงดใช้เสียงก็ติดอยู่ใกล้กับคนทั้ง4 แต่พวกเขากลับไม่สนใจ จนเจ้าหน้าที่ของห้องสมุดซึ่งหมดความอดทนต้องมาต่อว่า ว่า “นักศึกษาคะ พวกคุณเป็นถึงนักศึกษาระดับอุดมศึกษาแล้ว แต่กลับขาดมารยาท ขาดการสำรวม ไม่มีความเคารพให้กับสถานที่ พวกคุณต้องสำรวมให้มากกว่านี้ การสำรวมคือการพิจารณา ไตร่ตรองว่าสิ่งที่ทำนั้นเหมาะสมหรือไม่ แล้วสิ่งที่พวกคุณทำ มันไม่เหมือนกับสิ่งที่นักศึกษาระดับนี้ควรกระทำเลยนะคะ เชิญพวกคุณออกไปด้วยค่ะ” พวกเขาทั้ง 4 คน จึงรีบออกจากห้องสมุดด้วยความอับอายอย่างรวดเร็ว พวกเขาออกมานั่งคุยกันว่า พวกเขานั้นเป็นฝ่ายผิดจริง เพราะพวกเขาขาดการไตร่ตรอง ขาดความเข้าใจในกาลเทศะ ถึงนิสัยพวกเขาจะเป็นคนสนุกสนาน เฮฮา บ้าๆบอๆ มักทำให้คนอื่นมีรอยยิ้ม แต่พวกเขาก็ต้องสำรวมในที่ ที่ต้องสำรวม ควรระมัดระวังไม่รบกวน ไม่แหกกฎเกณฑ์ที่เขาได้กำหนดขึ้น จะทำอะไรก็ต้องนึกถึง สถานที่ เวลาและความเหมาะสมเสมอ พวกเขาจึงเข้าไปขอโทษเจ้าหน้าที่ห้องสมุดคนนั้น เจ้าหน้าที่ก็เพียงแต่บอกว่าดีแล้วที่สำนึกได้ วันหลังก็สำรวม รู้จักกาลเทศะกันหน่อยแล้วกัน